İzlediğim Filmler;
-Forrest Gump  8/10  
-The Breakfast Clup   8/10  
-Five Feet Apart  6/10 
-Begin Again   7/10  
-Yes Man   8/10 
-Örümcek Adam Evden Uzakta 7/10 
-Dancer İn The Dark 8/10 
-Bird Box 8/10 
-Ant-Man 8/10 
-İkimizin Yerine 7/10 
-Nadide Hayat 7/10 

İzlediğim Diziler;
Okuduğum kitaplar;
-Miskinler Teknesi - Reşat Nuri Gültekin  8/10 
-Bir Kadının Çöküşü 7/10 
-Akşam Güneşi - Reşat Nuri Gültekin  9/10 
-Fatih Harbiye - Peyami Safa 8/10
-Bir Yumak Mutluluk - Debbie Macomber  8/10

Not: İzlemem ve okumam gereken önerilerinizi yorum olarak bekliyorum.

Merhabalar, 1985 yapımı gençlik filmi tanıtımıyla buradayım. Gençlik filmi izlemeyeli uzun zaman olmuştu ve bir arkadaşımın önerisi ile geçen gün filmi izledim ve şu an yorum giriyorum.
Filmin konusu; Amerikan lise hayatından beş ayrı klişe karakter kendilerini, cezalı oldukları cumartesi gününü okul kütüphanesinde geçirmek üzere bir arada bulurlar.Bu farklı karakterler kendi kendilerini ve çok ortak yönleri olduğunu keşfedecekleri bir güne dönüşecektir.

Karakter Tipleri: Suçlu John Bender, Sporcu Andrew, Prenses Claire, Deha Brian ve Deli Allison

5 farklı karakterlerin ortak özelliklerini ve sorunlarını gerçeklikle önümüze sunan bir filmdi. Filmi izlerken kendimi karakterlerle empati yaparken buldum. Gençlerin okuldaki kadrolaşmayı, aile sorunlarını, neden ceza aldıklarını vs. sorunlarını dile getirip ön yargıları ve toplumsal baskıları yeniden değerlendiriyor, tabi ki izleyenleri de değerlendirmeye itiyor.  
İzlediğinizde düşüncelere dalmanızı sağlayacak bir film. Mesela Pazartesi okulda birbirleriyle selamlaşacaklar mı yoksa birbirlerini görmezden mi geleceklerini konuştukları kısımda, Claire net olarak selam vermeyeceğini söyledi ve sebep olarak arkadaşlarını öne sürdü. Biz arkadaşlığı çoğu zaman güzel olarak tanımlarız ama Claire arkadaşların çoğu zaman bir şeyler yapma da birbirlerine engel olduğunu vurguladı. Sizce bazı zamanlar arkadaşlar bazı konularda birbirlerini engeller mi? 


Bazı okuduğum yorumlar vakit kaybı olduğu yönündeydi ama baş yapıt olduğunu daha sonra çıkan film ve dizilerde konu alındığından bile anlayabiliriz. 1980-90'lara karşı ayrı bir ilgim var ve böyle filmler izledikçe üzülüyorum sinemada izleyemediğim için.. Geç olsun güç olmasın diyelim. Filmde en sevdiğim sahne koridor da hocalarına göre koşturdukları kısımdı. Ve filmin sonuna bayıldım cidden bir netlik yoktu ama açıkta bırakılmamıştı. Filmi izlerken zamanın nasıl geçtiğini anlamadım ve okuduğum bir kaç yazıya göre filmin çoğu sahnesi doğaçlama çekilmiş bu tip şeyler çok hoşuma gidiyor nedense..Gençlik filmi arıyorsanız kesinlikle izlemelisiniz.Ve ayrıca blog okurken filmin analizine rastladım okumak istersiniz diye link bırakıyorum. 

"They met only once, but it changed their lives forever"

Merhabalar, çok güzel içinizi ısıtacak hatta belki birazda üzecek bir film tanıtımıyla karşınızdayım. Uzun zamandır izlemek istediğim filmlerden biriydi. Bir arkadaşımın da övgüleriyle izledim. Sizinde güzelce bir çırpıda izleyebileceğiniz bir film.

Filmin konusu;
 Clement Mathieu isimli bir müzik öğretmeni çocukları rehabilite etme amaçlı bir yatılı okula müdür olarak atanır. Buradaki baskıcı eğitim ve çocukların umursamaz tavırları başta onu hayal kırıklığına uğratır. Ancak Clement müziğin gücüyle zorlukları aşacağına inanmıştır... (www.sinemalar.com)


İzlemeden önce, filmden beklentim çok yüksekti ve izlediğim zaman beklentilerimi karşıladı diyebilirim. Gerçek bir öğretmenlik gösterisi yansıtılmıştı. Her öğretmen böyle olmalı dedirtiyor. Müzikler harikaydı izlediğimden beri o şarkı ve ses tonlarının etkisinden çıkamadım. Vokal mı demeliyim sarışın asi çocuğu yüksek notaları harikaydı. İçi açıcı bir ses tonu vardı. İyi bir dram sergilenmişti, filmin senaryosu ve oyuncular harikaydı. Bu tip filmleri hep sevmişimdir. Film dram olmasının yanında çocukların diyalogları olsun yaramazlıkları komikti. Çocuklarla hocaların eğlendikleri kısımlar kesinlikle favorim ve hocalarına veda ediş sahneleri harikaydı. En kötü karakter müdürdü, onu bile bir ara sevmiştim. En son  okula gelen öğrencininde eğitilmesini ya da aralarına karışmasını filmde görmek isterdim. Sonu açık bırakılmış devamını bizden kurmamızı bekleyen bir filmdi. Eminim sizde izleyince pişman olmayacaksınız. İçinizi ısıtacak ve dram bir film arıyorsanız bu film tam size göre mutlaka şans verin.

Kitabın konusu;
İngiltere'nin küçük kasabasında, taşralı bir aile Mr. Bennet ve Mrs. Bennet'ın beş kızının iyi birer evlilik yapmak dışında başka seçenekleri yoktur. Her kızları kendine özgü değişik kişisel özellikleri vardır. Aralarından Ellizabeth kent soylusu, züppe ama bir o kadar kendini hapsetmiş Mr.Darcy ile yolları kesişir. Birbirlerine olan gururları ve ön yargıları aralarına mesafe soksa da tarihi en büyük aşkı başlar ve olaylar gelişir...



Gurur ve ön yargı (Aşk ve gurur) okuyanları kendine bağlayan bir yanı var. Güzel bir aşk hikayesi diyebilirim, aynı zamanda 18. yy'da evliliğe genel bakış açısını da gösteren bir kitap. 450 sayfa olmasına rağmen çok akıcıydı. Ben kitabı  Koridor yayınlarının klasikler serisinde okudum. Kitap çevirilerinden pek anlamıyorum çok iyi kötü diye yorum yapamam ama kalın kapaklı olduğu için eski ve ansiklopedi okuyormuş gibi bir his veriyor, benim okudukça okuyasım gelmişti. Kitapta bazı kısımlar "Nedenn?" dedirtti ama sonra her şey yerli yerine oturunca rahatladım. Açıkçası karakterlerden İkiz gibi takılan kız kardeşlere ve Mrs.Bennet'e uyuz olmamak elde değildi. Okuyunca güzel duygulara yakalanacağınız. Kitabın vereceği duyguları asla unutamayacaksınız bence okursanız asla pişman olmazsınız.


Okumayı ayrı sevdiğim gibi filmini defalarca izledim. Boş vakitlerimi bu filmle değerlendiriyorum. Kitabının filme en güzel yansıtılmış hali ama film duyguları, kitap kadar iyi geçirmiyor. Önce kitabı okuyup sonra filmi izlemek daha mantıklı. Böylece duyguları kitaptan aldığınız için filmi izlerken zevk alabilirsiniz. Filmden sadece görsel beklentiniz olsun çünkü kitabı okurken aklınızda canlanan sahnelerin neredeyse aynısı diyebilirim. Daha sonra zaten izledikçe daha güzel olan bir film. Puan olarak 9.0 verebilirim. 1 puanımı duygu eksikliğinden kırıyorum..


Ve son olarak dizisi (yanlış hatırlamıyorsam) 30 dakikalık bölümlerden oluşan bir dizi. Çıktığı zamanlar çok tutulmuş ama ben filmi izledikten hemen sonra diziyi izlemeye başladığım için karakterleri sevemediğim için birkaç bölüm izledim. Şu an izlediğim dizileri bitirdiğimde bu diziye de bir fırsat vermeyi düşünüyorum.

Yaklaşık 2 aydır girmediğim bloguma yeniden yazmaya başlıyorum. Daha önce yayınladığım düşünceli yolculuk yazımda blog yazmaya ara vermek istediğim ama vermeyeceğim karamsar bir yazı yazmıştım.Yazılarımı yazmaya devam edeceğimden bahsettim ama elimde olmayan sebeplerden dolayı buradan ister istemez uzaklaştım. Mayıs ayının sonlarında final sınavlarımdan ve ramazandan dolayı burada değildim sonra mezuniyet, bayram.. iyice arayı açtım. Sonra aylardır beklediğim stajım başladı. Dur bunun biraz öncesinden bahsedeyim.
Çoğu üniversitede olduğu gibi benimde zorunlu staj yapmam lazımdı ama gelin görün ki medya sektöründeki staj boşluğu... Neredeyse aylarca güzel, bana referans olunca işe yarayacak bir ajans aradım ama sonuç tam bir hüsran. Aklınıza gelebilecek medya, grafik, habercilik alanlarıyla ilgili her yere başvurdum ama elim boştu. Bu boşluk beni strese sokuyordu çünkü daha staj yeri bulamıyorken nasıl iş bulacağımı düşünüyordum, tabi bunu çevreme anlatma bir o kadar zordu. Neyse daha sonra kurtarıcı meleği gibi biri çıktı ortaya ve beni çok bilinen bir ajansa soktu. (İsim veremeyeceğim ama çok bilindik bir yer emin olun.) Her şey halloldu zannediyorum tabi ama asıl her şey burada başladı.. Bu ajansta çalışacağım için çok heyecanlıydım ama ilk günden başlayarak bu heyecanım yavaşça söndü. Tasarım bölümde staja başladım ama yaptığım hiçbir şey yoktu. Yapılmış sayfaları tekrar tekrar yapıyordum. Tamam çok güzel bir şekilde öğrendim her şeyi ama her gün bir diğer günün aynısıydı. Gerçek tasarım yapma kısmına geçince bazı engeller çıktı. Ayrıca konuşmada iyi olmadığım için insanlarla diyalog dahi kuramadım, çalışma ortamı beni çok gerdi. Bu da beni ben bu işi gerçekten istiyor muyum diye düşünmeye itti. Hala düşünme aşamasındayım. Bazen ''İnsan sevmediği işi yapabilir mi? Yapan var sen neden yapmayasın ki? İş beğenmemezlik yapmanın sırası mı?'' diye düşünürken bazende ''İnsan neden sevmediği işi yapar? Beni zorlayan bu şartlara neden katlanmak zorundayım.'' diye düşünmeden edemiyorum. Boşuna kaygılanıyorum belki staj olduğu için böyledir ama yinede size de sorayım.

Sizce insan sevmediği işi yapmalı mi? Ya da yapabilir mı?

Karmaşık sorun içinde çıkalım. Geçen hafta Dgs sınavına girdim. Sınava hiç çalışmamam ve sınavım kötü geçmesi üzerine biraz konuşmak istiyorum.Aşırı kötü geçmedi ama puanım çok yüksek gelmez. Şehir dışında okumaya doyduğum için İstanbul da özel üniversite yazmayı düşünüyorum tasarım bölümü şimdilik planlarım arasında son dakika karar değiştirmezsem tabi ki..Mezuniyetim, stajım, Dgs sınavı çok gergin geçirdiğim 2 ay desem yanlış olmaz sanırım. Stajımın bitmesine ve sınavın açıklanmasına az bir süre kaldı keyifli hayatıma dönemem az kaldı...
Bugün yazı yazmayı, kafamı boşaltmayı, resim seçmeyi, bir şeyler araştırmayı ne kadar özlediğimi fark ettim ve tüm işlerimi bırakarak bilgisayarım başına oturdum. Düşüncelerimi yazabildiğim bir blog iyi açmışım diyorum. Kesinlikle sık sık post yazmak önceliğim olacak bunlardan sonra, size aktarmak istediklerim şimdilik bu kadar. Seda geri döndü diyerek yazımı bitiriyorum herkese iyi pazarlar!

Kafamı boşaltmak, bazen rahatlamak ve toparlamak için yazdığım bazı kağıt parçaları var. Bu yazılar arasında uzun zaman önce yazdığım bir yazıya denk geldim."Yapmayı sevdiğim şeyler listesi" birinin kendini mutlu etmesi için yapabileceği en iyi liste çünkü insan sevdiği şeyleri düşünmesi hatta bunların farkında olması bile huzur verici bence. yazarken çok mutlu olduğuma eminim. Bir kaç madde de şimdi ben ekliyorum. Bakın bakalım bu listeme neler eklemişim. 

1- Açık hava da kitap okumak
2- Sonbaharda yaprak ve kozalak toplamak
3- Rüzgarlı havada müzik dinlemek
4- Piknik yapmak
5- Resim çekmek
6- Film listesi tutmak
7- Sabahlayıp güneşin doğunu izlemek
8- En sevdiğim filmleri sahnelerini düşünmek
9- Gezi planlaması yapmak
10- Ülkeleri araştırmak
11- Kedileri yumuk yumuk sevmek
12- Kitap biriktirmek
13- Sergi gezmek
14- Video izlemek ve düzenlemek
15-Yıldızları seyretmeyi
16- Balkon sohbeti yapmak
17- Yürüyüş yapmak
18- Yalnız kalmak
19- Saçmalayıp gülmek
20- Bulutların fotoğrafını çekmek
21- Kışın kartopu savaşı yapmak
22- Karanlıkta sokakta dans etmek
23- Arkadaşlarımla sıcak yaz akşamı dolaşmak
24- Keşfettiğim şarkıları bıkana kadar dinlemek
25- Yeni hobiler denemek
26- Yüksek bir yerden manzara izlemek
27-Sevdiğim film ve dizileri tekrar izlemek
28- Yağmurda ıslanmak
29- Yazın su savaşı yapmak
30- Uzun yolculuklar yapmak

Sizden kendi listenizi oluşturun bakalım ortaya farklı neler çıkacak 

Sanat, herkesin ilgilenmesi gerektiğini düşündüğüm, her yerde yapılabilecek ve her yere yakışan bir şey bence.. İlhamın nerede, ne zaman, hangi koşullarda geleceği belli olmaz. Bazen büyük tablolar, bazen küçük kağıtlara çizilen karalamalar bile sanattır. Size resim sanatının en minik halini getirdim. Pintereste dolaşırken karşıma çıkan resimler çok hoşuma gitti. Bakarken hoşunuza gidecek resimler diğer iç karartıcı blog yazımdan sonra umarım içinizi biraz aydınlatır..

Daha Fazla İçin